HET VERHAAL VAN ...
MISTY

Dinsdag telefoon: Misty, een van de zwervertjes van Marleen, kan sinds zondag niet meer eten en uit haar mond komt ondertussen stinkend kwijl. Ze jammert veel.  Dit klonk erg. Marleen had al 2 x geprobeerd haar in een transportmandje te krijgen, maar dat lukte niet. En ondertussen was Misty weggebleven. In deel 2 leest u meer.

December 2019.  Na het werk ter plaatse met twee vangkooien, onze drop trap en een dwangkooi. Ik wist immers niet wat de beste tactiek zou zijn. Na overleg gingen we proberen haar in de veranda op te sluiten. Daar is een kattenluik zodat alle zwervertjes binnen kunnen slapen en eten. Het luik geeft buiten nog uit in een soort gesloten oversteek die Marleen geplaatst heeft om de tocht te beperken. Dat zouden ze blokkeren. Want Misty vlucht bij het minste weg en langs dat luik spurt ze dan naar buiten. Dinsdagavond wat later telefoon dat het luik geblokkeerd was en Misty opgesloten zat in de veranda.

Helaas bleek bij aankomst dat Misty al lang gevlucht was, ze hadden de situatie helaas verkeerd ingeschat. Want de 'barriere' was niet stevig genoeg voor een kat in grote stress en paniek. Dit was erg. Want nu was ze nog meer getraumatiseerd - en erg ziek.

Woensdag bleek MIsty zich in een soort open hangaar in een veld verderop schuil te houden. Zodra iemand dichter kwam, liep ze weg. Het werd donker en ze zat er nog. Na mijn werk zijn we dan 2 overdekte vangkooien met sterk ruikend eten in de hangar gaan plaatsen. Ook al kon ze niet meer eten, ze kwam nog wel naar eten door de honger.

De eigenaar konden we zo snel niet opsporen en dit was te dringend. Ik had aan de meldster gevraagd om een briefje bij de kooien achter te laten de volgende ochtend. En gelukkig bestaan er zaklampen want het was ondertussen pikkedonker. De auto kon ik aan het begin van het veld zetten, daarna was de grond te drassig. Dus een stuk stappen met vangkooien, handdoeken, eten en water, het is weer eens wat anders om je avond mee door te brengen ...

Donderdagochtend liet Marleen mij weten dat ze niet gevangen was. Misty was even bij haar binnen geweest maar direct terug weg. Aangezien we beiden moesten werken, konden we pas 's avonds meer proberen. Marleen zou me op de hoogte houden. Om half zes telefoon dat Misty terug in de veranda zat, ik stond op het punt om te vertrekken naar Ingrid ivm de kerstmarkt. Dat moest maar even wachten. Direct naar ginder, want dit was onze kans ... Ik zou buiten heel stil naar achteren sluipen en de 'sluis' blokkeren met een zwaar stuk. Daarna zou de meldster naar buiten komen om mee te helpen tegenhouden zodat ik kon wisselen met de vangkooi. Aan haar had ik gezegd om het klepje van het luikje ook nog dicht te maken, het is een 'hindernis' die ons wat extra seconden zou geven. Want ik verwachtte dat Misty in grote paniek zelfs door het plastic luik zou bonken - wat Marleen sterk betwijfelde.

Gelukkig dat ik alles zo voorzien had en we met twee waren, want Misty heeft inderdaad het luik in grote paniek kapot geknald - en spurtte recht de vangkooi in!!! We hadden ze!!!! U hebt geen idee hoe blij we waren!! En dan naar de dierenarts, daar kon ik bijna onmiddellijk terecht.

De reden waarom Misty niet meer at, werd snel duidelijk: een groot stuk van haar tong (boven en onder, ook achteraan) was ernstig aangetast door het calicivirus. Een andere mogelijkheid was dat ze iets bijtend had opgelikt maar dat bleek achteraf niet het geval. Hoe dan ook was de pijn vreselijk! Je kan het wat vergelijken met een tong vol aften - en 1 aftje is al zo pijnlijk ... In haar keel zat verder geen vreemd voorwerp, dat is voor alle zekerheid ook gecheckt. Ze heeft antibiotica, pijnstilling en ontstekingsremmer gekregen. En ze testte negatief op aids en leucose.

En dat maakte Misty de 1e 'gast' in de nieuwe Corton-kooien, ze moet immers meerdere dagen opgevolgd worden. Want als ze vanavond niet kan eten, neem ik haar terug mee naar de dierenarts voor opnieuw een inspuiting met pijnstilling en ontstekingsremmer - tot ze terug kan eten en de medicatie zo kan innemen.

Mensen vragen zich soms af waarom wij niet altijd direct bereikbaar zijn of antwoorden, of waarom wij centjes vragen? Simpel: hierom.

P.S. De foto's van buiten zijn lichter gemaakt om duidelijker te kunnen tonen. In realiteit was het veel donkerder.