HET VERHAAL VAN ...
DE WONING

De meest bizarre interventie tot nog toe, denk ik. Dit verhaal moet u lezen, ook al is het wat langer. We geloven zelf amper hoe alles gelopen is die woensdag in mei van het jaar 2019.

We hadden een vraag voor dringende interventie gekregen: een onbewoonbaar verklaarde woning van een bejaarde man die reeds opgenomen was in januari. Daar waren nog semi-zwervertjes achtergebleven waren, waarvan 1 kater, 1 zwanger en 1 die een nestje zou hebben.  Twee volwassen dieren waren al gevangen maar die namiddag was de zoek- en vangactie gepland voor mamapoes en haar kittens, nu gegokt op zo'n 3 weken oud. We konden niet langer
wachten door speciale omstandigheden.

Ik had meerdere dagen ervoor mijn wildcamera geplaatst - gelukkig.
Want de info van de overburen bleek niet juist: mama zat niet in een soort groot rommelhok achteraan, maar ging de woning binnen
langs een groot gat bovenaan een deur.

Vooraf alles zorgvuldig gepland met vrijwilligsters Ingrid en Inge, speciale kooien ingeladen, handdoeken, fleece dekentjes, laarzen, handschoenen, ontsmettingsdoekjes, tot zelfs douchemutsen toe! Want ik wist dat het daar niet 'proper' zou zijn - wat een absoluut understatement was. De foto's geven een beeld, maar wat we u niet kunnen meegeven, is de penetrante stank van ammoniak, de vieze geur van rottend eten, dikke vliegen die overal op rondzoemen. Allemaal heel schrijnend.

Het begin.

We hadden iedereen gevraagd om van de woning weg te blijven en zeker niet binnen te gaan. Geen probleem voor de buren. Maar het moment dat wij komen aanrijden, zijn er kort daarvoor mannen begonnen met zwaar materiaal op het veld aan de woning. Lawaai en stemmen ... wat ik toen in de auto zei, ga ik niet herhalen. Dat kwaad was al geschied. Maar de buren treft geen blaam, ook even duidelijk stellen.

De overbuur had ons opnieuw bevestigd dat er achteraan de woning niks open stond. Daar konden geen katten binnen of buiten. Dus daar hoefden we niemand te posten om het in de gaten te houden.

We konden in de stallen via een automatische rolpoort. Maar als mama daar zou zitten, zou die al lang weg zijn voor de poort hoog genoeg was. Dus past een mens zich aan: bij de overburen (die mij ondertussen kenden) was ik de afstandsbediening gaan halen. Heel stilletjes naar de poort, wat doeken op de grond en gaan liggen. Zaklantaarn op scherp en dan ... rolpoort omhoog. Zo wilde ik toch de kans niet laten liggen om misschien mama te zien weglopen en een idee te hebben waar de kleintjes konden zijn. Ook al was de kans heel klein, zeker met het lawaai en de stemmen. Maar zoals verwacht, was het resultaat: niks.

Daarna zijn we voorzichtig de stallen verder gaan verkennen. Goed uitkijken waar je loopt. Ondertussen speurend naar mogelijke kittens of iets dat op een nestje zou lijken. Ook rekening houdend met een mama die zich verstopt kan hebben. Achterin de stallen zagen we bovenaan een opening die vermoedelijk in verbinding met het woongedeelte stond. Dus het kon nog altijd dat mama en kittens ergens in de woning zaten. Sleutel in dat slot en voorzichtig de deur open. De geur die uit de woning kwam, was minstens 'apart' te noemen. Bij de stallen had ik een lange ijzeren staaf meegenomen, altijd handig als steun bij het geklauter tussen alle rommel. En ook handig om inbrekers mee te lijf te gaan. Of ratten, want dat zou ook nog best kunnen gezien de staat van de woning.

Inge en Ingrid hadden een schim zien wegduiken achter het glas van de eerste binnendeur, dat zou mama kunnen zijn! In de eerste kamer zelf geraakte ze normaal gezien niet, die deur was zo goed als toe. De staaf en mezelf gingen voorop, naar de volgende kamer. Dat bleek een keuken te zijn met rechts een slaapkamer en nog 2 gesloten deuren. Maar ik zag iets waar ik boos om werd! De achterdeur stond gewoon open, dus mamapoes was gewoon kunnen ontsnappen zonder dat we een idee hadden in welke ruimte ze verbleef! Waarom zegt de overbuur dan dat alles toe is?? Niet leuk, want dan had ik wel iemand van ons achteraan geplaatst! Onder het afdak buiten opnieuw veel rommel en in het gras zag ik een spoor - de kat kwam hier dus toch en ging zo blijkbaar naar de straatkant. Weer een gemiste kans!

Wat ik nu vertel, is kort, maar we zijn er héél lang mee bezig geweest: in elke kamer tussen alle rommel en vuil gaan zoeken naar kittens, met de zaklantaarn schijnen (oogjes reflecteren immers), het geluid van een roepende mamapoes afspelen, wachten, luisteren, opnieuw afspelen ... Met de ladder kijken op het soort open zolder, afspelen, kijken, luisteren ... Hoe langer we in het huis waren, hoe vreemder alles leek. Het feit dat er zo weinig eten beschimmeld was, de bromvliegen nog heel actief waren, er geen dode vliegen lagen en helemaal niks dat wees op kittens.

Ook het 'rommelkot' achteraan zijn we helemaal gaan onderzoeken, door de netels naar achteren. Geen kittens te zien, wel een dode kip onder vuil materiaal - het dier lag er duidelijk al een hele tijd ...

Overbuur Jos kwam nog eens kijken in de woning en vroeg of wij dat gedaan hadden. "Wat bedoelt u juist?" "Wel, de kussens uit de zetel, de kasten open, veel overhoop gehaald, de kachel open." ???????? Wij stonden met z'n drieën meer dan verbaasd te kijken. Want zo hadden we alles aangetroffen. De bejaarde man was al van januari opgenomen en ons was gezegd dat het binnen in huis erger was dan in de stallen. "En de dekens van het bed, lagen die zo?" Euh, ik heb die van de grond geraapt om door te kunnen, ze lagen daar op een grote hoop (waarbij ik voorzichtig geweest ben, mochten er toch kittens ergens tussen liggen). Toen ik hem ook wees op de achterdeur die open stond,
keek hij me met grote ogen aan.

Na meer uitleg, het tonen van de foto's die we gelukkig bij binnengaan overal gemaakt hadden, bleek dat er heel recent ingebroken was!! Want enkele dagen geleden was de achterdeur nog toe. En dinsdagmorgen had ik mamapoes het huis zien binnenklauteren. Waarom breekt nu in godsnaam iemand in zo'n huis in en gooit alles overhoop? Simpel. Want Jos vertelde mij dat de eigenaar zijn geld nooit naar een bank had gedaan en alles in huis verstopte. Enkele maanden geleden bij zijn vertrek had hij, samen met het OCMW, het geld weggehaald dat hij toen wist liggen. Maar waarom nu inbreken, zoveel maanden later? Onze gok: mensen uit de omgeving hebben ons bezig gezien bij de 1e interventies en zagen ook terug werkmannen op het veld. Vermoedelijk wilden ze niet langer wachten om een mogelijk buit binnen te halen.

Maar wat voor ons veel erger is: mamapoes is bij de drieste inbraak zwaar opgeschrikt en in paniek weggevlucht. Heeft ze de kittens nog in veiligheid kunnen brengen? Of zijn die gedood of weggenomen bij de inbraak? Want werkelijk alles was overhoop gegooid, het matras lag scheef, alle kasten en schuiven open, kussens uit de zetels om daartussen te zoeken ... Daar stonden we dan. Alle moeite voor niks. En uitgerekend nu breken ze in, 1 of 2 dagen voor onze actie.

Ik ga de volgende dagen nog camera's in de stal en woning plaatsen - hopelijk geen inbraak meer en hopelijk word ik toch nog iets wijzer. Maar ik heb er geen goed gevoel bij. De buren zijn ook verwittigd dat ze mamapoes in de gaten moeten houden en onmiddellijk moeten bellen als ze kittens spotten, nu of binnen een week of 2-3.

Waarom nu, net nu we zo dichtbij waren ...