Verhaal van Django

HET VERHAAL VAN ...
DJANGO


Django was mijn allereerste 'vangst', in de zomer van 2015.  Hij was oud, zag er vreselijk uit en bewoog amper.  Zwierf al jaren rond. 
Geen chip, niet gecastreerd.  Hij werd de mascotte van Poezelo.

     

Hij was er heel erg aan toe, de dierenarts sprak over euthanasie.  Want zo'n ziek dier terugzetten, is erger dan dierenmishandeling. Maar kort nadat ik terug vertrokken was, belde de dierenarts: hij was zo ontzettend lief, kunnen we voor hem geen goede thuis vinden?  Dat zou niet gemakkelijk zijn, want hij was geen schattig kitten meer, had veel verzorging nodig en erger nog, hij bleek besmet met het kattenaidsvirus.  Ik ben hem gaan opzoeken bij de dierenarts en hij was inderdaad een enorm lief ventje!  Op dat moment konden we het niet over ons hart krijgen om hem dat fatale spuitje te geven.  Hij verdiende een
beter leven na zoveel ellende. 


Opgeven staat niet in mijn woordenboek, alle contacten werden aangesproken en ingeschakeld.  En ja hoor, hij heeft een fantastische thuis gevonden!  Het heeft werkelijk maanden geduurd met veel zorgen eer hij er helemaal bovenop was maar hij deed het daarna super, verlost van alle pijn en duidelijk genietend van het leven! 

Django bleef plakken bij zijn opvanggezin.  En hij ontpopte zich tot de opa van alle nieuwe katjes die passeerden: jong, oud, ziek, niet ziek ... Django had een speciale manier om hen gerust te stellen, hij nam iedereen onder zijn vleugels en maakte dat ze minder bang werden.  Zeer speciaal!


Het aidsvirus is helaas ongenadig. Het kan jaren rustig blijven, maar als het actief wordt, gaat het vaak heel snel. Op een week tijd was hij volledig afgetakeld. Django is ingeslapen op 11 oktober 2017.
Ik krijg elke keer nog tranen in mijn ogen als ik zijn foto's zie. 


Dag mijn venteke, je was fantastisch!!!