HET VERHAAL VAN ...
BERTJE

September 2019 kregen we in de namiddag een melding die niet goed klonk. Hij stapte met gebogen rug en zijn staart hing er levenloos bij. Overal waar hij zat, verloor hij urine.

Na mijn werk onmiddellijk langsgeweest en gelukkig zag ik hem. Bertje. Zo noemden we hem alvast. Dit was dringend. Enorm lief, rustig, beetje schichtig en timide in het begin. Helaas geen chip en nergens als vermist opgegeven.  De dag erna had ik een vrije dag en kon ik hem vangen. De dierenartspraktijk was al op de hoogte, ik kon direct komen. Na grondig onderzoek, RX en nog wat kweekjes die naar het labo gaan, is de voorlopige diagnose niet zo goed. We moeten nog een week of twee afwachten om te kijken of er iets verandert, maar hij kan zijn blaas momenteel niet goed zelf ledigen, zijn staart is volledig lam en stoelgang maken verloopt niet 100%.  We kunnen hem zo absoluut niet loslaten (en dat zouden we ook sowieso niet doen!), maar hij kan ook niet naar een gewone opvang, hij vraagt speciale verzorging.

Aangezien wij noch de kunde, noch de mogelijkheden hebben om hem hiervoor goed op te vangen, waren we dringend op zoek naar hulp! Hij zat noodgewongen in twee grote dubbele benchen, maar ik wilde hem graag zo snel mogelijk in ervaren handen hebben.

Na intensief zoeken vonden we gelukkig een tijdelijke oplossing en wel in Nederland!  Zo krijgt hij toch op z'n minst 2-3 weken respijt om te kijken of er nog verbetering mogelijk is. Want wij kunnen hem dat niet bieden.

Joanie, zijn opvangmama in Nederland, is een fantastische dame! Ze zorgt uitstekend voor hem en heeft kennis van zaken in deze problematiek. In samenspraak met de dierenartsen ginder én na contacten met gespecialiseerde opvangen krijg hij meerdere acupunctuursessies en eveneens B12-inspuitingen, allemaal het proberen waard in de hoop dat hij toch meer controle gaat krijgen. Wat het uiteindelijk zal worden, is koffiedik kijken, het zou kunnen dat hij permanent incontinent blijft. Maar 'mijn' aandoenlijk en aanhankelijk ventje krijgt wel alle kansen van ons, van Poezelo. Hij is zo ontzettend lief, een grote beer met een peperkoeken hartje. Het doet me verdriet hem zo te zien.

En dan ... wat een mooie dag was 12 oktober!!!

Om heel veel redenen maar vooral omdat Sonia en ik voor 1 iemand zo'n vijf uur onderweg zijn geweest en dat was voor ... ons Bertje! Want die mag vanaf nu Villa Vagebond zijn nieuwe thuis noemen!!! We vinden dat FANTASTISCH!!! We zijn hen ontzettend dankbaar maar ook lieve Joanie om zo goed voor hem te zorgen, je bent een vrouw uit duizend!!!

Achter de schermen hebben we nooit opgegeven om voor Bertje te zorgen, noch medisch, noch om een thuis te zoeken. We hebben meer dan één opvang aangeschreven, maar zoals overal zijn er vaak al te veel zorgenkindjes en helaas te weinig mensen en middelen. 

7 januari 2020: na noodmeldingen en lange vangacties de
laatste 2 dagen kwamen Sonia en ik 's avonds thuis om 22 u.

Maar het ergste was het bericht bij thuiskomst: Bertje is er zeer slecht aan toe.  Hij ligt op intensieve bij de dierenkliniek universiteit Luik.  Na een week waarin gevreesd werd voor zijn leven, heeft hij het toch gehaald! Helaas heeft hij daarna nog zware problemen gehad; een penisamputatie was niet meer te vermijden.  Maar ook daar spartelde hij weer door en nu blijft hij permanent bij de Villa: hij is zelfs benoemd tot hun ambassadeur!!  Hij zal daar altijd de beste zorgen krijgen, we zijn blij!

April 2020: er zijn verdachte cellen gevonden aan 1 oor.  Zijn oor wordt geamputeerd.  Alles verloopt goed daarna.

Op 10 april 2024 vertrekt Bertje naar de regenboogbrug, zijn lichaam was compleet op, hij kon niet meer.  Mijn hart breekt.

Dag lieve jongen!!  Ik zal je altijd missen ...